POŻEGNANIE MATURZYSTÓW

 

Człowiek na świat przychodzi nagi i bezbronny,

Z głową równą rozumem kapuścianej głowie:

Wątłe są jego siły, kruche jak szkło zdrowie,

I tylko do łakomstwa i gniewu jest skłonny.

Z niemowlęcej poczwarki wylęga się chłopiec,

Istota niedojrzała jak zielone jabłko,

Książkę – źródło mądrości przeklina i kopie

I rad by, żeby życie było ciuciubabką.

Ziarno staje się kłosem, a chłopiec młodzieńcem.

Lecz cóż to jest młodzieniec? Rozhukana fala.

Chce gwiazd dostać, a skrzydła przy świecy opala:

Jako odlew stwardniały z wrzącego metalu,

Tak z młodzieńca mężczyznę urabiają lata.

Dopiero doświadczenie jak dłoń arcymistrza,

Doskonali człowieka długim znoju ciągiem:

Sąd jego coraz zdrowszy, dusza coraz czystsza,

Jak orzeł widzi kresy i ziemi, i nieba.

 

 

26.04.2013 uroczyście pożegnaliśmy naszych tegorocznych absolwentów. Po raz pierwszy uroczystość odbyła się w auli Instytutu Technicznego Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej, a jej przebieg niczym nie odbiegał od gali oscarowej