Historia Szkoły

Pierwsze wzmianki o szkole pochodzą z 30.05.1886r. Kolejnym wpisem do kronik było oświadczenie przedstawiciela nauczycielstwa w nowosądeckiej Radzie Szkolnej - Jana Kosmana, który zanotował: "Jako delegat Komisji Nadzorczej byłem na popisie uczniów Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej odbytym w Nowym Sączu dnia 29.05.1887r. i z przyjemnością zaznaczam, że trafne odpowiedzi uczniów świadczyły wymownie o sumiennej i gorliwej pracy grona nauczycieli."

Założycielem i pierwszym kierownikiem Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej był Henryk Kisielewski, kierujący szkołą od początków jej istnienia aż do roku 1891. Kolejnym kierownikiem został Walerian Kraszewski. Za jego kadencji przy Szkole Przemysłowej powstała Szkoła Handlowa Uzupełniająca. Obie te szkoły mieściły się w budynku szkoły im. A.Mickiewicza.

Kolejnym kierownikiem został Walerian Kraszewski.Za jego kadencji przy Szkole Przemysłowej powstała Szkoła Handlowa Uzupełniająca. Obie te szkoły mieściły się w budynku szkoły im. A. Mickiewicza.

Do 1923 roku szkoła była 4 klasowa. Kształciła w branży metalowej i ogólnozawodowej.

W 1924 roku zmieniła nazwę na Publiczną Szkołę Dokształcającą nr 2 i pod tą nazwą istniała do wybuch II wojny światowej W 1937 roku szkoła uroczyście obchodziła 50 lecie istnienia.W trakcie uroczystej mszy świętej dokonano poświęcenia sztandaru uczniowskiego

Po wybuchu wojny szkoła rozpoczęła trudny etap o utrzymanie jej statusu i przetrwanie. Dokumentacja z tego okresu jest bardzo uboga. Wiemy z fragmentarycznych zapisów kronikarskich iż hitlerowcy dokonali reorganizacji szkoły, tak by ta dostarczała okupantowi siły roboczej, wykorzystywanej przy naprawach torowisk lokomotyw i wagonów Szkoła nosiła w tym okresie nazwę Okręgowej Szkoły zawodowo-rzemieślniczo-kupieckiej. Uczniowie byli często zabierani na przymusowe roboty

Po wyzwoleniu nowego sącza szkoła rozpoczęła działalność 1 lutego 1945 roku. Jednak nauka odbywała się w bardzo prymitywnych warunkach.

18 listopada tego roku szkoła otrzymała nowy budynek, zmieniła nazwę na Publiczną Szkołę Dokształcającą Zawodową. W 1947 roku szkoła zmieniła nazwę na Publiczną szkołę zawodową. Od 1949 roku uruchomiono warsztat szkolny.

W 1955 roku Szkoła otrzymała budynek przy ulicy Targowej. W wyniku połączenia Zasadniczej Szkoły Kolejowej w Nowym Sączu i Zasadniczej Szkoły Metalowej w Nawojowej z Zasadniczą Szkołą Metalowo-Budowlaną w Nowym Sączu utworzona została w roku szkolnym 1955/56 Zasadnicza Szkoła Metalowo-Kolejowa w Nowym Sączu pod kierownictwem inż. Stanisława Jawora. W roku szkolnym 1962/63 oddany został do użytku internat szkolny. W tym samym roku wykonano wykop pod przyszły budynek nowoczesnej szkoły.

15 października 1964 roku nastąpiło uroczyste otwarcie budynku przy ulicy Limanowskiego.

Rok szkolny 1966/67 przyniósł zmianę dyrektora szkoły, zostaje nim Stanisław Baran W roku szkolnym 1968/69 oddano do użytku nowy obiekt warsztatów. W maju 1969 roku odbyła się w Technikum pierwsza matura. W roku szkolnym 1967/68 w szkole podjęło także naukę dwunastu cudzoziemców pochodzenia syryjskiego. Ich nauka zakończyła się w 1970 roku egzaminem maturalnym.

1 września 1974 roku szkoła otrzymała nowe brzmienie - powstał Zespół Szkół Elektrycznych. Dzięki staraniom Dyrektora Zespołu, Stanisława Barana, dnia 28 września tegoż roku, zaproszeni goście z Kuratorium Okręgu Krakowskiego, pedagodzy i pracownicy szkoły, młodzież a także rodzice byli świadkami niezwykłej uroczystości. Wicekurator wręczył dyrektorowi akt nadania szkole imienia Generała Brygady Józefa Kustronia.

W roku 1975 mgr inż. Stanisław Baran w wyniku reformy administracyjnej przechodzi do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Nowym Sączu, natomiast dyrektorem szkoły zostaje Edward Wierzbicki. Zespół Szkół Elektrycznych liczył wówczas 10 oddziałów technikum, 5 oddziałów Liceum Zawodowego i 16 oddziałów Zasadniczej Szkoły Dokształcającej dla młodocianych pracowników.

W dniu 28.08.1979r. odbyła się konferencja rady pedagogicznej, na której dyrektor E.Wierzbicki poinformował zebranych o fakcie zmiany nazwy dotychczasowej czyli Zespołu Szkół Elektrycznych na Zespół Szkół Elektryczno-Mechanicznych, która to nazwa funkcjonuje po dziś dzień. W następnym roku szkolnym zwiększona została liczba oddziałów oraz przybyły nowe kierunki specjalności kształcenia. Rozpoczęło działalność Policealne Studium Zawodowe o specjalności maszyny i aparaty. W ZSZ wprowadzono nowy kierunek - mechanika precyzyjna

Rok szkolny 1980/81 przynosi nowe wymagania w zakresie pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły. Szkoła zatrudnia 119 nauczycieli w tym 20 w ZSZ-Specjalnej, 13 pracowników administracji, 28 osób obsługi oraz 31 pracowników warsztatów. Rok szkolny 1981/82 inaugurowano z kolejną zmianą organizacyjną, bowiem z dniem 1.07.1981 wyłączono Zasadniczą Szkołę Zawodową Nr 4 działającą dotychczas na zasadzie filii. W dniu 30 sierpnia 1982r odbyła się konferencja rady pedagogicznej, na którą przybyli: Wicekurator Oświaty i Wychowania mgr Leopold Jawor i przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej Franciszek Hołyst. Stanowisko dyrektora szkoły objął mgr Kazimierz Sas. Dotychczasowy dyrektor Edward Wierzbicki przeszedł na etat wychowawcy internatu.

15 października 1985 roku syna patrona szkoły, Adam Kustroń przed budynkiem szkoły dokonał odsłonięcia pomnika generała Józefa Kustronia.

10 października 1986 roku odbyła się centralna uroczystość związana ze stuleciem Zespołu.

W latach 1989 - 2002 kierownikiem internatu został Jan Durałek. W okresie tym dokonuje on wielu zmian funkcjonalnych, dzięki czemu internat staje się całkowicie nowoczesnym budynkiem, dającym bezpieczne schronienie młodzieży w nim zamieszkującej

W roku szkolnym 1990/91 powstaje nowa Policealna Szkoła Zawodowa, kształcąca w zawodzie technika informatyka,. W tym samym roku pierwszy raz uczniowie Liceum Zawodowego zdają maturę.

Od 1991 ZSEM jest organizatorem nowosądecki konkurs ortograficzny, przemianowany na Małopolski Konkurs Ortograficzny. Pomysłodawcą i pierwszym organizatorem był mgr Antoni Kiemystowicz,. Kolejnymi opiekunem była mgr Maria Szott, długoletni pracownik i wicedyrektor szkoły.Obecnie organizatorem i opiekunem konkursu jest mgr Krystyna Rembiasz - wicedyrektor szkoły ds. wychowawczych.

We wrześniu 1993 dyrektor Kazimierz Sas zostaje posłem na sejm RP. Początkowo stara godzic się obydwie funkcje. Wkrótce obowiązki dyrektora przejmuje mgr inż. Piotr Lasko. i pełni je do 19 października 2005 roku. Tego dnia do szkoły po 12 latach wraca dyrektor Kazimierz Sas

W dniach 23-25 marca 1995 w Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych odbył się finał XIX Ogólnopolskiej Olimpiady Elektryczno-Elektronicznej. Udział wzięły 32 szkoły z 12 województw. W grupie elektrycznej pierwsze miejsce zajął Mirosław Jabłoński z klasy Va TE, drugie miejsce Andrzej Wilk z klasy Vd TE. W grupie elektronicznej pierwsze miejsce zajął Karol Król z klasy Vc TE, natomiast Rafał Kosakowski z klasy Vc TE zajął czwarte miejsce. W punktacji zespołowej nasi uczniowie zdobyli pierwsze miejsce. Gościem Olimpiady była Pani wiceminister Edukacji Narodowej - Danuta Grabowska.

W roku 1997 Warsztaty Szkolne stają się samodzielną jednostką i przyjmują nazwę Centrum Kształcenia Praktycznego. W tym samym roku szkoła zostaje przyłączona do miejskiego węzła ciepłowniczego. W internacie szkolnym w miejsce kotłowni powstają nowe pracownie elektryczne i siłownia, a także kładziony jest nowy dach.

W roku szkolnym 2000/2001 przy Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych powstaje VII Liceum Ogólnokształcące - klasa z poszerzonym programem nauczania informatyki i języka angielskiego.

W roku szkolny 2001/02 w związku z reformą oświaty w szkole po raz pierwszy w jej historii nie ma przyjęć do pierwszych klas. W roku następnym nabór do klas pierwszych szkoły ponadgimnanzjalnej wg. nowej reformy oświatowej.

W roku szkolnym 2003/04 technikum i liceum ogólnokształcące otrzymuje tytuł "Szkoła z Klasą".

W latach 2002, 2005 Zespół otrzymał nowoczesne pracownie multimedialne. W maju 2005 odbyła się w ZSEM nowa matura dla liceów ogólnokształcących, a w roku 2006 także dla technikum zawodowego. W tymże roku odbył się także pierwszy egzamin z przygotowania zawodowego dla tych szkół.

W roku 2006 kończy działalność Policealna Szkoła Zawodowa.

W roku szkolnym 2006/2007 utworzono 9 nowych oddziałów, 5 klas technikum i 4 klasy liceum ogólnokształcącego. Nie kontynuowano naboru do Zasadniczej Szkoły Zawodowej i Liceum Profilowanego.

W październiku 2006 szkoła uroczyście obchodzi swoje 120-lecie.

Kierownictwo Szkoły

mgr inż. Walenty Szarek - Dyrektor Szkoły

mgr Magdalena Bochniarz - Wicedyrektor ds. dydaktycznych

mgr Ewa Dziedzic - Wicedyrektor ds. wychowawczych

mgr inż. Zbigniew Zelek - Kierownik ds. kształcenia zawodowego

mgr Bogumiła Kapturkiewicz - Kierownik internatu

Józef Kustroń – bohaterski generał września 1939

     Józef Rudolf Kustroń urodził się 16 października 1892 w Stryju. Do gimnazjum uczęszczał w Nowym Sączu, ponieważ ojciec przyszłego generała rozpoczął pracę w sądeckich warsztatach kolejowych. W roku 1910 Józef Kustroń złożył egzamin dojrzałości i podjął studia filozoficzne i prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim.  

Od wczesnych lat młodzieńczych był zaangażowany w działalność patriotyczną, był członkiem niepodległościowych organizacji młodzieżowych – Drużyn Strzeleckich, a potem „Strzelca”.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów. W stopniu chorążego dowodził plutonem w czwartym batalionie pułku piechoty. W bitwie z Rosjanami pod Mołotkowem został ciężko ranny. Po powrocie na front i awansie „w uznaniu odwagi i gorliwości w pełnieniu służby”  na stopień porucznika – walczył na Lubelszczyźnie i Wołyniu.

Odmówił przysięgi na braterstwo broni z wojskami Niemiec i Austro – Węgier, za co został zdegradowany i karnie przeniesiony do austriackiej piechoty. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, a 31 października 1918 roku uczestniczył w rozbrajania garnizonu austriackiego w Krakowie.  Dnia 01 listopada został mianowany oficerem Wojska Polskiego. W tym samym roku w randzie podpułkownika objął szefostwo Biura Prasowego w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków. Od lipca do października 1920 roku kierował z ramienia naczelnego dowództwa transportem kolejowym.

W roku 1922 powrócił do służby liniowej i dowodził pułkiem w Białymstoku, Lesznie i Grudziądzu.

Podczas przewrotu majowego w roku 1926 opowiedział się po stronie marszałka Piłsudskiego.

W roku 1935 został dowódcą 21. dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku.

     Rok 1939 przyniósł awans na generała brygady. Józef Kustroń został dowódcą 21 Dywizji Piechoty Górskiej, wchodzącej w skład Grupy Operacyjnej Bielsko, należącej do armii Kraków. Zadaniem jej była obrona odcinka: Dziedzice – Bielsko – Biała – Barania Góra. Szlak bojowy jednostki pod dowództwem generała Kustronia prowadził od Beskidu Sądeckiego do wschodnich granic Rzeszowszczyzny. Mimo bardzo trudnych warunków i nierównej walki żołnierze polscy odnieśli niejeden sukces. Przewaga wrogich wosk sprawiała, że sytuacja polskiego wojska wydawała się beznadziejna.

Dnia 16 września 1939 podczas walki generał został ranny nad prawym okiem, jednak – mimo propozycji wycofania się z kolumną południową – dowodził dalej. Około godziny 14 w lesie miedzy Koziejówką a Ułazowem polscy żołnierze dostali się w niemiecka zasadzkę. Józef Kustroń otrzymał postrzał w prawy policzek, krzyże i prawą łopatkę. Zginął na polu chwały, na oczach swoich żołnierzy, dla których był wzorem nie tylko przełożonego, ale przede wszystkim człowieka.

     Ciało generała zostało pochowane przy cerkwi w Ułazowie 17 września, w obecności grupki polskich oficerów. Pluton niemiecki oddał salwę honorową. W roku 1945 trumnę ze szczątkami dowódcy przeniesiono do Lubaczowa.

Od grudnia 1953 roku prochy generała Józefa Kustronia spoczywają na nowosądeckim cmentarzu.

Ten szlachetny człowiek był przykładem, jak żyje i umiera dowódca, gorący patriota i zasłużony żołnierz. Pozostawił szereg publikacji w których dał wyraz swoim poglądom na rolę społeczeństwa, państwa oraz spółdzielczości. Trzykrotnie odznaczono go Orderem Wojennym Virtuti Militari, jego imieniem nazwano ulice i szkoły w Nowym Sączu, Krakowie i Lubaczowie.